Για Εκείνους που Δεν Γύρισαν Ποτέ( λιλίκα αρνάκη)

 Για Εκείνους που Δεν Γύρισαν Ποτέ( λιλίκα αρνάκη)

Αφιερωμένο στις χαμένες ψυχές των παιδιών-φαντάρων

Δεν υπάρχουν τάφοι.

Δεν υπάρχουν ονόματα.

Δεν υπάρχει μια λέξη γραμμένη σε μάρμαρο που να χωράει τον πόνο.

Μόνο σιωπή. Μια σιωπή που κραυγάζει.

Μια σιωπή που στοιχειώνει μάνες και πατεράδες, που πεθαίνουν κάθε μέρα χωρίς να μάθουν.

Πού είναι το παιδί τους.

Πού είναι το χαμόγελό του.

Πού είναι το κορμί του.

Πού είναι η πατρίδα που το πρόδωσε.

Μιλάμε για ήρωες.

Μα ξεχνάμε να τους ψάξουμε.

Ξεχνάμε να τους φωνάξουμε.

Ξεχνάμε να τους φέρουμε πίσω.

Ξεχνάμε να πενθήσουμε, να θυμηθούμε, να φωνάξουμε.

Παιδιά.

Όχι στρατιώτες, όχι πολεμιστές.

Παιδιά, με γράμματα στο σπίτι, με φωτογραφίες στην τσέπη, με φωνή που δεν πρόλαβε να γίνει κραυγή.

Κάθε πόλεμος αφήνει πίσω του μια λίστα.

Κάθε λίστα έχει αγνοούμενους.

Κάθε αγνοούμενος είναι μια κραυγή για δικαιοσύνη.

Μια τρύπα στην ιστορία.

Μια πληγή στην πατρίδα.

Και εσείς, εσείς που κυβερνάτε,

εσείς που φοράτε κοστούμια και κρατάτε σημαίες με περηφάνια,

πόσες μανάδες κοιτάξατε στα μάτια;

Πόσα πατρικά σπίτια μπήκατε να τους πείτε την αλήθεια;

Πόσες φωτογραφίες κρατήσατε με τα παιδιά που στείλατε να χαθούν;

Ή μήπως για εσάς ήταν απλώς αριθμοί;

Στατιστικές;

Επικοινωνιακές απώλειες;

Να τους πείτε την αλήθεια.

Ότι τους ξεχάσατε.

Ότι δεν ψάξατε.

Ότι για σας, η σιωπή είναι πιο βολική από την αλήθεια.

Όχι, δεν ξεχνάμε.

Όχι, δεν θα σιωπήσουμε.

Θα φωνάζουμε για κάθε όνομα που δεν αναφέρθηκε ποτέ.

Για κάθε κορμί που έλιωσε στη σκόνη χωρίς σταυρό.

Για κάθε ψυχή που έμεινε να περιπλανιέται σε πεδία μάχης, δίχως μνήμα, δίχως τιμή.

Γιατί τους χρωστάμε.

Όχι μόνο μνημεία,

όχι μόνο πορείες και επετείους.

Τους χρωστάμε αλήθεια.

Τους χρωστάμε φωνή.

Τους χρωστάμε επιστροφή.

Αυτή είναι η υπογραφή μας.

Αυτός είναι ο όρκος μας.

Για τα παιδιά που δεν γύρισαν ποτέ.