Ελλάδα της γνώσης και του φωτός,
του ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑΡΑ,
του μορφωμένου που
επιλέγει τη σκέψη,τη γνώση και την Τέχνη ,
και του αμόρφωτου , που αδυνατεί να αφουγκραστεί την διαφορετικότητα.
Η αγραμματοσύνη έψαχνε στόχους και τους βρήκε .
Η ελληνική κοινωνία εδώ και κάποιες δεκαετίες, βαδίζει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα .
Ποια ελπίδα?
Η ελπίδα είναι το χαλινάρι της υποταγής.
Όταν η εξουσία κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα , βάζει σε λειτουργία την ασφαλιστική δικλείδα ,ελαττώνει την εσωτερική πίεση και μεγαλώνει την διάρκεια ζωής της στην εξουσία .
Όχι. Κανένας ξένος και κανένας Γερμανός . Εμείς οι ίδιοι -οι Ελληναράδες- δεν μας το επιτρέπουμε να ζήσουμε όπως μας αξίζει, γιατί ο χρόνος μας στο μεγαλύτερο μέρος είναι νεκρός . Οι άνθρωποι ζούνε χώρια, αποχωρισμένοι απο τον εαυτό τους και από τους άλλους .
Η συλλογικότητα πήγε διακοπές επί αόριστον.
Η επιβίωση θέλει ξεπέταγμα.
Πως? όταν σταματήσουμε να ζούμε για το απαραίτητο, βάζοντας τέλος στην φτήνια της καθημερινότητας μας.
Η ζωή μας επιβάλλεται να αποκτήσει χρώμα, άρωμα, ουσία βρε αδελφάκι μου.
Όχι άλλη μετάλλαξη μας κατέστρεφε τον εγκέφαλο τον έχει αδρανοποιήσει. Εμπρός λοιπόν να τον ξυπνήσουμε και να τον βγάλουμε απο το λήθαργο του.
Η προσαρμογή είναι γνώρισμα του ζωικού βασίλειου.
εργο μου πάνω σε άμμο
τίτλος
1821-2021
