H ζωή περνά και χάνεται.
Οι μέρες μας πλημμυρισμένες από αγωνία, μοναξιά, Μέρες περίσκεψης διανύουμε .Τα σενάρια εναλλάσσονται , μεταλλάσσονται, διευρύνονται! Τα όνειρα και οι αγωνίες μας για τη ζωή, τώρα μας ένωσαν. Ας διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια μας γιατί μόνον έτσι αντιμετωπίζεται η κάθε κρίση. Σκέφτομαι ότι ο νέος κοροναϊός δεν είναι η πρώτη πανδημία που βρίσκει τον πλανήτη γη . Η δοκιμασία που περνάμε είναι μία ευκαιρία για ενδοσκόπηση. Αλλαγή προς την κατεύθυνση της εδραίωσης της αγάπης και της αλληλεγγύης. ΟΙ δυσκολίες είναι τα εφαλτήρια για ψηλότερα. ΑΓΩΝΑΣ -ΠΑΛΗ δεν είναι πρωτόγνωρα για τον ΕΛΛΗΝΑ. .Οι Έλληνες διαθέτουμε νου και ψυχή. Η Ελληνική Επανάσταση ή Επανάσταση του 1821 ήταν η ένοπλη εξέγερση των Ελλήνων εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, να παραδώσουν στους απογόνους τους μια Ελλάδα αυτοκυριαρχούμενη η σημαία τους έγραφε «ΝΙΚΗ Η’ ΘΑΝΑΤΟΣ» και όχι «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ», ΟΧΙ η υπερηφάνεια μου αλλά η υπερηφάνεια όλων των ανθρώπων. Καθημερινά συναντώ γυμνές ψυχές, ακρωτηριασμένες, αποχωρισμένες από τον εαυτό τους,απελπισμένες και να βρίσκουν καταφύγιο στη μάζα γιατί ; γιατί δεν θέλουν να έχουν ταυτότητα . Το ρήγμα βρίσκεται παντού στον έρωτα, στο βλέμμα στο όνειρο, στην πραγματικότητα. Ιδεολογίες αυταπάτη. Η συντροφικότητα ,ηθική αγέλης. Τι ρομαντική απελπισία ; Το κορμί φασκιώνει την ψυχή για να την προστατεύσει από την λαίλαπα της απαξίωσης. Ο καθένας μας έχει γίνει ψέμα δεμένος με το ίδιο το ψέμα. Οι ρόλοι στην καθημερινή μας ζωής μας διαποτίζουν με πνεύμα πολεμιστή και μας κρατάνε από τον αληθινών μας εαυτό. Μας καλουπώνουν. Το πάθος για ζωή πέθανε, γιατί δεν υπάρχει αντίσταση για να παλέψεις. Πέθανε από αδράνεια.Η νεότητα θανατώνεται από τον χαμένο χρόνο χωρίς όνειρα και χωρίς πραγματικότητα Είμαστε καταδικασμένοι σε εικόνες Η ελευθερία, μέγιστο πρόβλημα στην εποχή μας.Ερχόμαστε από την περιοχή του τίποτα και πάμε στην περιοχή του πουθενά. Ζήλια, φθόνος, μίσος, υποκρισία, ψευτιά, μεγαλομανία. Κύρια στοιχεία στην σαπισμένη κοινωνία.
Πού είναι οι άνθρωποι, οι αγωνιστές, οι ευγενείς, οι ευγενικοί, οι μεγαλόπνευστοι, οι μεγαλόπνοοι; Τα παιδιά που θέλουν να διδαχθούν, να δοκιμάσουν, να πράξουν, να σφάλλουν; Πού πήγαν ο Αλέξανδρος ο Λεωνίδας ο Ηρακλής Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Σόλων ; Η Αντιγόνη, η κυρά της Ρω ; Ο Σεφέρης, ο Καζαντζάκης, ο Καβάφης, ο Ελύτης; Σήμερα βιώνουμε την μεγαλύτερη απουσία. Την απουσία του ανθρώπου από τον Άνθρωπο. Η ελπίδα είναι τρόπος έκφρασης είναι γλώσσα επικοινωνίας μαζί με την αυτοπεποίθησή μας. Το να ελπίζεις δεν σε προδίδει ούτε σε μειώνει, σε ξεκουράζει όμως και σε προετοιμάζει για το επόμενο σου βήμα που δεν είναι άλλο από το να φθάσεις πιο κοντά ή να ολοκληρώσεις αυτό που λαχταράς ποθείς μέσα σου.Ο άνθρωπος διαθέτει την δύναμη για να ανατείλει και να απαλλαγεί από την απελπισία.Πιστεύω πως ήρθε η ώρα να ξαναγεννηθεί το πάθος . Όταν έχουμε αναιμία κάνουμε μετάγγιση αίματος. ‘Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία’ .
Λιλίκα Αρνάκη (Εικαστικός) https://artandartmagazine.gr/2020/03/25/%ce%b7-%ce%b6%cf%89%ce%ae-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%bd%ce%ac-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%87%ce%ac%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%b4%ce%b1%ce%af%ce%b1%cf%82/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου