Απόψε ο ύπνος δηλώνει απών και γω αφέθηκα στη δύνη των σκέψεων μου.
Κάθισα αναπαυτικά στην καρέκλα μου και έτρεξα να συναντήσω τον μελλοντικό μου εαυτό για να μου πει για τα χρόνια που δεν έζησα ,τα όμορφα λόγια που δεν τόλμησα να πω σε ψυχές που μ αγάπησαν αληθινά γιατί φοβόμουν.................. ήμουν διστακτική Ήθελα να έχω τον έλεγχο μην τυχών χάσω τον τίτλο της αρχόντισσας .
Με κρατούσε το αόρατο χαλινάρι της υποταγής στα πρέπει και στον καθωσπρεπισμό .
Δεν επέτρεψα στην καρδιά να πει κουβέντα,της έλεγα , εσύ πάψε ,δεν ξέρεις, το μυαλό έχει το λόγο, κάτσε στη γωνία και παρακολούθησε τα τεκταινόμενα
Περάσανε τα χρόνια με ταχύτητα φωτός.
Τώρα διανύω την σκιά του ηλιοβασιλέματος, η καρδιά λαχταρά, δεν υπακούει στη λογική, σηκώνει ανάστημα ,παραγκωνίζει τον καθωσπρεπισμό ,μπαίνει μπροστά και με ύφος επιβλητικό λέει ως εδώ και μι παρέκει αρκετά σε ανεκτικά ,την σκυτάλη της ζωής μου θα την παραδώσω εγω, στην ψυχή που ξέρει τι σημαίνει το ρήμα σέβομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου