Να έχεις πρόσωπο στην κοινωνία.
Η κοινωνική αναγνώριση κατάφερε να περιορίσει την ερωτική δύναμη
και έχουμε καταδικαστεί ""αξιοπρεπείς"" στο μη αυθεντικό.
Κλειστήκαμε στο καβούκι μας για να συντηρούμε αυτό το φανταστικό πλάσμα
γιατί θέλουμε να ζούμε στην ιδέα των άλλων ..
Αχ! αυτός ,ο ρόλος ,τι μας έχει κάνει,
κολλάει σαν τσιρότο πάνω στο πετσί μας και του παραδίνουμε τη ζωή μας.
Έτσι και το τραβήξουμε απότομα, θα απομείνει μια ανοιχτή πληγή.
Είναι ταυτόχρονα προστασία και απειλή
Εξουσία-υποταγή
Έλεος, ως ποιο σημείο τελικά μπορούμε να γίνουμε αξιότιμοι δήμιοι του εαυτού μας;
Λ.Α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου