ΘΥΜΑΜΑΙ (λινάτσα-ακρυλικά)

Αφήνομαι ....
Η ψυχή μου ταξιδεύει......

Το τραίνο προχωρά

και γω ακουμπισμένη στο τζάμι

θυμάμαι,

χαμογελώ,

δακρύζω,

μετρώ πληγές,

αγκαλιές,

δώρα.

Πρόσωπα θολά,

δίχως χρώματα και αρώματα,

θολές φιγούρες πίσω απο το τζάμι, μνήμες κι αισθήσεις

Σκέψεις σκόρπιες,

μια μυρωδιά,

μια σκηνή,

μια φράση.

Όλοι είναι μοναδικοί,

δεν υπάρχει αντικαταστάτης,

ούτε αναπληρωματικός.

Μόνο να θυμηθεί μπορεί

και να αγγίξει τα πρόσωπα

που αγκάλιασε και έκλαψε μαζί τους.

χόρεψε και τραγούδησε,

πόνεσε και θύμωσε..................

Ταξίδια του νου,

αγάπης, 

νοσταλγίες, που έχουν την γεύση της γλυκιάς μελαγχολίας,

αφήνουν το πέρασμα τ'ανέμου

να φέρει χαμόγελα,

μυστικά, που είναι ζωγραφισμένα ,

στις σελίδες του βιβλίου της ζωής.

. Όλα αυτά που η καρδιά έχει κρύψει βαθιά μέσα της.

Θυμάμαι......

........