μεταμορφώνονται σε σκορπιούς,
που κεντούν εαυτούς και αλλήλους.
Άνθρωπος κατ όνομα,
ουρλιάζει για να σπάσει τον κλοιό
να θυμηθεί ποιος είναι,
και να ξαναμπεί στο τομάρι του.
Ατμόσφαιρα ψευτο επικοινωνίας
ο καθένας μας αστυνόμος
των ίδιων του των συναντήσεων
Σιωπηρές συγκατανεύσεις,
παγωμένα χαμόγελα.
μαλθακότητα και ταπείνωση
εξορίζουν πόθους και όνειρα
κι εξατμίζουν την ψευδαίσθηση
του ""είμαστε μαζί"".
Η παρουσία κενή
Άπλωσε το χέρι άγγιξε με,
σήκωσε τα μάτια να συναντηθούμε,
κι όλα θα γίνουν κοντινά και μαγεμένα.
Η σωτηρία μας.
Ο καθείς μας να γίνει ηφαίστειο.
Χρειαζόμαστε ελευθερία χώρου.
Δεν ζει κανείς χωρίς αγάπη..
Λ.Α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου