ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ

Ο καθένας κουβαλάει το σπίτι του,βαρύ φορτίο.

Τα βράδια κρύα, νοσταλγικά,

τα βιβλία στήσανε χορό,

του δίνουν το χέρι να σύρει το χορό.

Τα φώτα μένουν ανοιχτά,

για να κρύψουν το σκοτάδι της ψυχής.

Ο υπολογιστής, μόνιμα ενεργοποιημένος,

παρέα συνεπής.

Η συναισθηματική αναπηρία,τα παιδικά τραύματα,

οι στάχτες από τις επιλογές

κάνουν βόλτες στο νου.

Το δευτερόλεπτο το θέλει ολοστρόγγυλο,

και συνειδητά μελαγχολικό.

Είναι ειλικρινής,

δεν απαιτεί χειροκρότημα, είναι ο εαυτός του.

Προχωρεί στο αντίθετο ρεύμα,

δοκιμάζοντας τα όριά του.

Έζησε κάποτε έναν μεγάλο έρωτα.

Έφυγε πρώτος,

μην τον προλάβει ο χρόνος

και τον νικήσει.

Αθεράπευτα κοινωνικός.

Πάντα η ψυχή της παρέας και χαμογελάει από ψυχής.

Γιατί πιστεύει πως η ζωή είναι ωραία !!

Λ.Α